Παρασκευή 15 Απριλίου 2011

Περί ελέγχου και περί της δύναμης των θνητών υπάρξεων.



Πέρα από τον χαρακτηρισμό των Θεών ως “δυνάμεις” κάθε πνευματική δράση χαρακτηρίζεται ως δύναμη. Τέτοιες πνευματικές δυνάμεις υπάρχουν και εμφανίζονται και σε θνητές υπάρξεις.
Μάλιστα πολλοί πολιτισμοί της Ασίας όπως οι Ινδοί, Θιβετιανοί, Κινέζοι, Ιάπωνες κτλ περιγράφουν και την μέθοδο της ανάπτυξης τους μέσω ασκήσεων πάνω στα τσάκρα.
Η λειτουργία των τσάκρα ή αλλιώς ψυχοστρόβιλοι της ψυχής ή όπως λέγανε οι Πυθαγόρειοι “άνθη του νου” (λέγονται έτσι διότι εμφανίζονται σαν στρόβιλοι ενέργειας ή σαν άνθη σε κάποιον που μπορεί να τα δει) προσδίδουν στον θνητό τα πνευματικά χαρακτηριστικά όπως
ισχυρή άμυνα και θέληση 1ο τσάκρα,
εξωτερίκευση των συναισθημάτων 3ο τσάκρα,
συναισθηματική άμυνα και θεραπευτική δράση 4ο τσάκρα,
διακοή 5ο τσάκρα,
διόραση 6ο τσάκρα,
θεουργική δράση 7ο τσάκρα.

Η μέθοδος ανάπτυξης αυτών των δυνάμεων περιγράφεται σαν σύστημα στους Ασιάτες.
Εδώ σε αυτό το άρθρο θα επικεντρωθώ σε μερικά σχόλια στο θέμα ελέγχου ή απώλειας ελέγχου των δυνάμεων αυτών.
Δεν φτάνει μόνο κάποιος ασκητής να αναζητά την “δύναμη” και όλες αυτές τις θαυμαστές ενέργειες. Το πρώτο πράγμα που κάποιος πρέπει να ξεκινήσει να κάνει σαν “προπόνηση” πνευματική πρωτού αναπτύξει δυνάμεις είναι ο έλεγχος των δυνάμεων.
Έτσι αποκτώντας την γνώση και εμπειρία του ελέγχου των πνευματικών δυνάμεων που μπορεί να εμφανίσει ένας θνητός να είναι σε θέση να τις ελέγξει όταν θα εμφανιστούν οι δυνάμεις αυτές σε αυτόν.
Το πιο κοινό λάθος είναι στις δυτικές κοινωνίες να διαβάζουμε για την μέθοδο ανάπτυξης των τσάκρα για την άσκηση της θεουργίας, για την άσκηση της λαϊκής μαγείας κτλ και μετά να προσπαθούμε να αποκτήσουμε τέτοιες δυνάμεις χωρίς να επενδύουμε πρώτα στο έλεγχο αυτών.
Όποιος δεν έχει τον έλεγχο των πνευματικών του δυνάμεων είναι ψυχικά ασταθής, εμφανίζει συμπεριφορά που δεν ελέγχεται. Για παράδειγμα να βλέπει κάποιος οράματα ή να ακούει φωνές ή να νιώθει ότι τον καταδιώκουν κτλ. Όλα αυτά περιγράφονται στις δυτικές κοινωνίες ως ασταθής πνευματική συμπεριφορά και μάλιστα όταν το άτομο δεν αντέχει το βίωμα αρρωσταίνει, εμφανίζει ψυχοσωματικά συμπτώματα, πέφτει το ηθικό και το θάρρος του και αποκτά φοβίες.
Και όλα αυτά γιατί δεν ξέρει πως να κάνει να εμφανίζεται ένα όραμα όταν το θέλει ο ίδιος, πώς να χρησιμοποιεί την διακοή όποτε θέλει το άτομο και όποτε θέλει να μην ακούει φωνές κτλ.
Με άλλα λόγια δεν έχει τον έλεγχο των πνευματικών του δυνάμεων!
Είναι πολύ λυπηρό διότι πολλά άτομα που δεν ασχολούνται με τα πνευματικά θέματα της θεουργίας ή άλλης πνευματικής τέχνης λόγω άλλων λόγων όπως ατυχήματα, σοκ, αρρώστιες κτλ διαταράχθηκαν ψυχικά και ενεργοποίησαν τέτοιες ψυχικές δυνάμεις που τους εμφανίζονται σε ανεξέλεγκτη κατάσταση.
Σε ένα βιβλίο για τα τσάκρα είχα διαβάσει πως μια γυναίκα από χτύπημα στον κόκκυγα ύστερα από πτώση ενεργοποίησε κατά λάθος την κουνταλίνη αρνητικά και αρρώστησε διότι όταν η κουνταλίνη ενεργοποιείται με αυτόν τον τρόπο το άτομο κάνει βουτιά στην “άβυσσο” και δέχεται πειρασμούς και πάθη που είναι αδύνατον κάποιος να αντισταθεί και υποκύπτει με αποτέλεσμα να διαμορφώσει αυτό που λέμε “σατανικό χαρακτήρα”.
Αυτό το βίωμα της κατάδυσης σε τέτοια ψυχικά πεδία οι αρχαίοι το περιγράφαν ως κατάβαση στον Άδη και την αντιμετώπιση των τεράτων του Άδου. Από την οποία κατάβαση κάποιος επέστρεφε στον πάνω κόσμο (δλδ στο φυσιολογικό μέσο όρο συνείδησης του κοινού μέσου ανθρώπου) ξανά μόνο αν ήταν ήρωας ή παιδί Θεού. Οι υπόλοιποι μέναν για πάντα μέσα στον Άδη.
Ο μη έλεγχος των πνευματικών δυνάμεων είναι μια βουτιά μέσα στον Άδη. Οδηγεί σε βιώματα ψυχικής αναστάτωσης που δύσκολα το άτομο επανέρχεται στην φυσιολογική κατάσταση.
Με άλλα λόγια το άτομο που επιχειρεί να αποκτήσει δυνάμεις μερικές φορές όχι μόνο δεν αποκτά αυτές αλλά χάνει τις ήδη υπάρχουσες και πέφτει επίπεδο και τότε παλεύει να σωθεί από την πτωτική αυτή κατάσταση που είναι οδυνηρή.
Οι αρχαίοι μύστες γνωρίζανε αυτούς τους κινδύνους και τις καταστάσεις του Άδου και όποτε αναλάμβαναν να μυήσουν κάποιον για μεγάλο χρονικό διάστημα πολύ πριν την εκκίνηση ανάπτυξης δυνάμεων κάνανε ανάπτυξη ελέγχου των δυνάμεων που θα μαθαίνανε στην συνέχεια.
Ένας τρόπος “προπόνησης” για την απόκτηση ελέγχου είναι η πειθαρχία στις δυνάμεις που ήδη εμφανίζονται στο άτομο και μάλιστα στις αδυναμίες και πάθη που εμφανίζει η ψυχή. Αν το άτομο μπορέσει και πειθαρχήσει και αποκτήσει τον έλεγχο των δικών του καταστάσεων μετά μεταβαίνει στην εκμάθηση ελέγχου νέων επιπρόσθετων δυνάμεων.
Για παράδειγμα ο έλεγχος της λαιμαργίας είναι ένα βασικό χαρακτηριστικό πειθαρχίας.
Σε πρώτη φάση κάποιος προσπαθεί να τρέφεται φυσιολογικά και όχι υπερβολικά.
Αν το καταφέρει αρχίζει πλέον η ψυχή και λειτουργεί σαν γεννήτρια αυτής της δόνησης.
Της δόνησης του ελέγχου πάνω στην επιθυμία του φαγητού.
Το επόμενο βήμα είναι το άτομο να βάλει κάποιο βαθμό δυσκολίας. Οπότε μέσα από μια μικρή πνευματική κακουχία να δυναμώσει. Αυτού του είδους τις πνευματικές προπονήσεις κάνουν οι “νηστείες”.
Με την άσκηση της στέρησης του φαγητού το άτομο αναπτύσσει δονήσεις ισχυρής θέλησης και ελέγχου. Όσο πιο πολλές επιτυχίες έχει κάποιος σε θέματα ισχυρής θέλησης και ελέγχου τόσο πιο ισχυρές δονήσεις θα έχει.
Το πιο ακραίο παράδειγμα δυσκολίας στο θέμα της νηστείας ήταν παλιά που οι άνθρωποι φεύγαν για μεγάλες χρονικές περιόδους στην έρημο ασκητές ή αυτό που κάνανε οι Σαμάνοι να καταφεύγουν στην έρημο για να βρουν το Τοτέμ τους.
Το άτομο βρισκόταν σε ένα περιβάλλον απόλυτης στέρησης από φαγητό και νερό. Όποιος δεν το παραέκανε και τα κατάφερνε και επέστρεφε νικητής είχε δονήσει την ψυχή του με τρομακτικές δονήσεις θέλησης και ελέγχου δύσκολων επιθυμιών.
Τι είχε κερδίσει ένα τέτοιο άτομο;
Απλά θα έλεγα “ισχυρή θέληση και έλεγχο του πνεύματος και του αισθήματος επιβίωσης”.
Πιο ειδικά θα έλεγα ότι όταν ένα τέτοιο άτομο ερχόταν στον πνευματικό πεδίο αντιμέτωπο με υπάρξεις εχθρικές ή θηριώδης ήταν έτοιμο να τις ελέγξει διότι οι βλαπτικές τους δονήσεις δεν του κάνανε τίποτα, και διότι δεν θα μπορούσαν να του επιβληθούν και να τον ελέγξουν.
Αυτό το νόημα έχουν και τα λόγια του Ιησού που όταν τον ρώτησαν γιατί αυτός μπορεί και εκβάλει “δαιμόνια” και οι μαθητές του δεν μπορούν, αυτός απάντησε ότι αυτό γίνεται ύστερα από μεγάλη και σκληρή νηστεία. Διότι ο Ιησούς είχε περάσει από αυτήν την διαδικασία όταν ήταν στην έρημο και στην “πνευματική του προπόνηση” ανέπτυξε αυτές τις δονήσεις της ψυχής σαν ασκητής.
Στην έρημο δε, γίνονται μέσα από αυτήν την διαδικασία και άλλες πράξεις όπως αντιμετώπιση πειρασμών, επιθέσεις πνευμάτων προς τον ασκητή, εύρεση του Θεού προστάτη, αναγωγή στα πεδία των Θεών ή και ένωση με κάποιο Θεό. Μετά από αυτά κάποιος αν όντως τα έχει κάνει ονομάζεται παιδί Θεού και είναι ένας ολοκληρωμένος μύστης.
Στην περιοχή της Μεσοποταμίας αυτές οι θεουργικές ενέργειες γίνονταν στην έρημο, σε άλλες κοινωνίες όπως στην αρχαία Ελλάδα και Αίγυπτο τα πράματα ήταν πιο οργανωμένα και τα ίδια μυστήρια γίνονταν σε πνευματικούς κύκλους μυστών και φιλοσόφων μέσα στην πόλη-κράτος και μάλιστα υπήρχε και εποπτεία σε αντιδιαστολή με τον ασκητή στην έρημο που διέτρεχε περισσότερους κινδύνους να πεθάνει ή να τρελαθεί.
Όπως και να έχει πάντως το θέμα είναι ότι πολύ πριν την ανάπτυξη των πνευματικών δυνάμεων κάποιου μύστη υπήρχε αυτό το προπαρασκευαστικό στάδιο της απόκτησης ισχυρής θέλησης και ελέγχου των αδυναμιών του μύστη.
Αυτή ήταν η πνευματική προπόνηση απόκτησης του ελέγχου της δύναμης.
Αν σκεφτεί κάποιος το πόσο καλά είναι φυλαγμένα αυτά τα μυστικά μπορεί να το αντιληφθεί από τον τρόπο παιδείας της σημερινής κοινωνίας.
Σήμερα για τους πολλούς επικρατεί το “κάνε αυτό που σε ευχαριστεί, μην ζορίζεσαι, νιώσε ελεύθερος μέσα από την υπερβολή και την κατάχρηση, μην ακολουθείς πειθαρχίες κτλ”
Όλα αυτά τα μηνύματα που “χαρίζουν” ελευθερία στην ουσία όπως βλέπεται είναι τα δεσμά του δυτικού ανθρώπου ώστε να μην ασχολείται με τα πνευματικά του χαρακτηριστικά ή να μην μπορέσει να αναπτυχθεί πνευματικά σε επίπεδο θεουργικό.
Όλα αυτά με άλλα λόγια είναι “δεσμά” με ωραίο φανταχτερό περιτύλιγμα.
Η παροιμία των παλαιών “τα αγαθά κόποις κτώνται” ποιος θα φανταζότανε ότι κρύβει ένα πολύ βαθύτερο νόημα αν την δούμε με την οπτική της απόκτησης των πνευματικών δυνάμεων-αγαθών.
Με άλλα λόγια η πνευματική κακουχία που εφάρμοζαν οι αρχαίοι μύστες πάνω τους τους πρόσδιδε όλα αυτά τα θεϊκά χαρακτηριστικά με τα οποία μπορούσε κάποιος να ασκήσει θεουργικές πράξεις και να ελέγχει τις δυνάμεις του.
Μετά την επιτυχή απόκτηση του ελέγχου ο μύστης ήταν έτοιμος να μάθει το σύστημα των τσάκρα και της ανάπτυξης του και να ασκηθεί με ασφάλεια σε νέες πνευματικές δυνάμεις που δεν εμφανίζονται στον μέσο άνθρωπο.
Αυτό λοιπόν που κάποιοι το κάνανε σύστημα και εντατική προπόνηση το ίδιο ακριβώς κάνουμε όλοι οι υπόλοιποι στο διάβα των ζωών μας πάνω στην γη σε πιο αργούς ρυθμούς και χωρίς να το ξέρουμε ότι γίνεται.
Ό,τι περνάει ο κάθε ένας μας ως αντιξοότητες στην ζωή, είτε οικονομικές, οικογενειακές, ερωτικές κτλ είναι ένα μάθημα μύησης και ανάπτυξης πνευματικών χαρακτηριστικών σε ένα βάθος χρόνου πολλών ζωών.

Πηγή: ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΩΝ ΜΥΣΤΩΝ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...